The Time Keeper

Time Keeper Installaties

"Shadows" by Anna Frants
A Subjective Concept of "Time"

In "Shadows", van Anna Frants, wordt de toeschouwer gevolgd door een geprojecteerde schaduw die niet de hare/zijne is. Gescheiden van een fysiek moment, een persoon of een plaats, blijft een schaduw hoedanook een vertrouwd beeld in het geheugen van de toeschouwer.

Zelfs een vage suggestie van een geprojecteerd zwevend beeld – dat aan een schaduw kan doen denken – zal bij de toeschouwers onbewust een bestaan oproepen dat hen ertoe aanzet het beeld vanuit hun geheugen te vervolledigen en de ervaring te bevatten.

"Breathless" by Alexandra Dementieva
An Objective Concept of "Time"

In "Breathless" een installatie van Alexandra Dementieva, bestaat uit drie lichtobjecten. Twee ervan zijn verbonden met een RSS (internet) feed via een computer en de derde, wordt "gevoed", d.m.v. luchtsnelheid- en geluidsensoren, met de wind en het geluid van de straatomgeving.

De computer zoekt naar woorden die verband houden met het concept van "angst" (voor het eerste object) en "verlangen" (voor het tweede) in de RSS-feed. Hoe vaker die woorden voorkomen hoe sterker de schijn van de LEDs van de objecten, gaande van de bodem naar de top. Het derde object werkt volgens hetzelfde principe.

De bezoeker kan de constructie betreden, waar zich een bijkomende luchtsnelheidsensor bevindt. Wanneer erop geblazen wordt verdandert het verlichtingspatroon. Deze minimalistische installatie houdt verband met aanwezigheid: de mens, de activiteit in de vorm van de uitademing en het lichtsysteem als weergave van de buitenwereld. Deze nieuwe interpretatie van doorsnee interrelaties tussen deze fysieke componenten transformeert het onbewuste bestaan in de ruimte in een fysieke voorstelling van interactie.

In deze installatie is de intensiteit van de lichten evenredig met de kracht van de uitademing. De toeschouwer krijgt de gelegenheid [methode] om het uitademen als zichtbaar licht uit te drukken – de onzichtbare lucht kwantificeren en elke uitademing een bewuste daad maken. Deze overlapping van toeschouwer, ademhaling en licht dwingt ons brein het evidente, anders genegeerde, waar te nemen.

De installatie, "Breathless", is een metafoor waarin de overenkomsten worden benadrukt tussen ideeën omtrent licht en duister, fysiek en metafysisch, onbewust en bewust, leven en dood, eindig en oneindig. Symbolisch illustreert de installatie de verwantschappen waardoor "tijd" als abstract concept gedefiniëerd wordt.

Deze installatie geeft de toeschouwer een actieve rol in een socio-cultureel commentaar op het menselijke gedrag. Dementieva's kijk op "Tijd" is afgeleid van en gedeeld met de objectieve waarneming van fysieke interacties.

"Glaz-Maton" by Arnaud Jacobs
Sounds of "Time"

De muziekdoos is een uitzonderlijk instrument; het confronteert me in hoofdzaak met 2 dingen:

Enerzijds heeft het instrument en haar klank een bijzonder sterke connotatie. Het is één van de instrumenten die we meenemen uit onze kindertijd. Het klankobject kan de kindertijd opwekken via de herinnering. Het maakt deel uit van ons en het collectief geheugen. Anderzijds ben ik gefascineerd door hoe de muziekdoos werkt. Door de ‘doos’ weg laten is het boeiend te merken hoe anders dit instrument kan klinken. Door het instrumentje te laten resoneren op verschillende materialen kan je horen hoe materie en geluiden elkaar rechtstreeks beïnvloeden.

De installatie “Glaz-Maton” bestaat uit verschillende geprepareerde muziekdoosjes. De mechaniek van een traditioneel muziekdoosje werd zo bewerkt dat er telkens slechts één noot meer klinkt. Een soort miniversie van Cage’s ‘prepared pianos’.

Ze klinken bovendien ook telkens anders omdat ze sonore vertalingen zijn van het oog en de handgreep van individuele bezoekers. Een irislezer bepaalt de kleur van de klank; een handvat registreert je hartslag voor het ritme; de vochtigheid van de hand stuurt de pauzes tussen de noten.