MATERIAL WANT

15 september - 23 oktober 2016
MATERIAL WANT

Een tentoonstelling van Matthew Plummer-Fernandez en JODI

The term "replication" is used not only to avoid the negative judgement that adheres to the idea of "copying" but also to include by definition that essential trait of repeating events which is trivial variation.George Kubler in The Shape of Time - Remarks on the History of Things, 1962

Matthew Plummer-Fernandez (UK/CO) is een jonge kunstenaar/onderzoeker uit de stal van de Royal College of Art. Hij gebruikt computationele processen en digitale fabricagetechnieken, waarmee hij alledaagse objecten digitaal vervormt (o.a. 'Glitch Reality').

JODI (BE/NL) wordt internationaal erkend als pionier van de netkunst. Dit duo creëert werk waarin online en plastische ingrepen worden gecombineerd. Hun materiaal halen ze zowel uit sociale mediaplatformen als uit het kwetsbare internet.

MATERIAL WANT is de eerste samenwerking tussen Matthew Plummer-Fernandez en JODI. Ze brachten hun praktijken samen en onderzochten algoritmische hybridisaties, fouten, objecten geplukt van het internet en digitale machines. Het resultaat van deze gezamenlijke inspanning? Een reeks 3D-geprinte sculpturen, die zowel vreemd als vertrouwd lijken. Het zijn onlogische assemblages en vervormde weergaven van de werkelijkheid.

Browse through their 3D objects shop: shop.materialwant.co

MATERIAL WANT bouwt verder op ready-made en assemblage kunst, artistieke praktijken die in de vorige eeuw opdoken bij Marcel Duchamp, het dadaïsme en het surrealisme. Maar in de 21ste digitale eeuw kan een object ook in een immateriële vorm bestaan, als 3D-bestand. Het object wordt gecreëerd via scan of ontworpen en vervolgens gekopieerd, gedeeld en bewerkt, vooraleer het een materiële vorm krijgt. Matthew Plummer-Fernandez en JODI plukten net deze objecten van het internet en kozen ze als grondstof voor hun sculpturen. Hun bots (geautomatiseerde software agenten) verzamelden een reeks objecten op de vele online platformen, waarop miljoenen amateurs hun 3D creaties publiceren. De verzameling werd een snapshot van populaire entropische productie, waarin originele werken vermengd werden met kopieën en varianten van alledaagse voorwerpen of iconen van de massacultuur.

Vervolgens werden andere bots ontwikkeld, die de gevonden objecten in een oneindig aantal assemblages -ook wel "mash-ups" genoemd- remixten, zo ongerijmd als de toevallige ontmoeting van een naaimachine en een paraplu op een snijtafel (Lautréamont, Chant de Malrodor, 1869). Na dit generatieve proces kozen de kunstenaars zorgvuldig een aantal objecten uit, die ze eerst verfijnden vooraleer ze via 3D-printing overgingen van de digitale naar de echte wereld.

Parallel aan de 3D-geprinte sculpturen presenteert de tentoonstelling ook een website in de vorm van een video-installatie. Het is een online shop waarop virtuele objecten spontaan geproduceerd worden door generatieve processen. De site biedt een continue stroom van nieuwe fantastische hybridisaties, geassembleerd door machines en geplukt uit online ontwerpen, gecreëerd en daar geplaatst door echte mensen.

De e-boutique stelt ook die magische digitale wereld in vraag waarin algoritmen, ontworpen door wereldindustrieën, ons overspoelen met automatisch gegenereerde inhoud, naar eigen beeld geschapen om ons te kunnen overtuigen. Er ontbreekt slechts een knop om die inhoud ook te kunnen materialiseren.
De kunstenaars van de vroege 20ste eeuw reageerden op de industriële massaproductie van dagelijkse voorwerpen. De kunstenaars van vandaag becommentariëren op heel eigen manier de geautomatiseerde productie van culturele inhoud, zowel van materiële als immateriële aard.

De creaties in MATERIAL WANT zijn niet afgelijnd of conform. Het zijn bijzondere transitionele sculpturen, gemaakt door kunstenaars die hun bots loslieten in de digitale wereld. Ze hebben de kracht van een kunstwerk niet verloren.

Bijkomende teksten

door Matthew Plummer-Fernandez:
MATERIAL WANT toont een Ballardiaans scenario waarin de inhoud van 3D-modeling en 3D-scanning wordt gewonnen voor de productie en verkoop van 3D-gedprinte voorwerpen, die ongewenste bestanden transformeren in verkoopbare items. Een heden en toekomst die voortbouwen op het verleden ...
(Lees meer)

door Hans Verhaegen:
De mash-ups bij iMAL zijn vaak erg grappig. De beelden op het scherm zou je kunnen zien als 3D-geprinte grappen. Een kikker in het Brusselse Atomium. Een holle SnoopDogg, die naar zijn vingers kijkt. Yoda crashte in een gepixeld fantoom. Maar het heeft ook iets deprimerend ...
(Lees meer)

Over de kunstenaars

Matthew Plummer-Fernandez is een Brits-Colombiaanse digitale kunstenaar en onderzoeker, die de relatie tussen digitale esthetiek en artistieke creatie onderzoekt. Hij is geboren in Londen, groeide op in Colombia en behaalde een BEng in Computer Aided Mechanical Engineering aan het Kings College London en een MA in Productontwerp aan de Royal College of Art London. Matthew gebruikt computationele processen en digitale fabricagetechnieken, waarmee hij alledaagse objecten digitaal vervormt. Aangepaste software, herhaalbaarheid en generatieve technologieën zijn de focus voor zijn onderzoek naar hoe geautomatiseerde systemen werken binnen de digitale cultuur en de fysieke wereld. Met behulp van 3D-printing transformeert Matthew alledaagse beelden in sculpturen, via gewijzigde data-bestanden. Het zijn vervormde 3D-geprinte objecten met een abstracte, nieuw samengestelde, geometrische vorm.

Matthew creëerde werk op uitnodiging van kunstorganisaties als V&A, Rhizome, Arts Co en It’s Nice That en stelde tentoon in galeries en musea, waaronder Zhulong Gallery, Dallas, Onassis Cultural Centre, Athene, Cyberarts / Ars Electronica, Linz, Brighton Digital Festival en FACT Liverpool.

Joan Heemskerk (NL) en Dirk Paesmans (BE) —het duo achter het kunstenaarscollectief JODI— worden beschouwd als vooraanstaande pioniers van de netkunst. Ze produceren videokunst en nieuwe mediakunst, waarin gespeeld wordt met de toenemende aanwezigheid van technologie in ons dagelijks leven. JODI verstoort en demonteert alomtegenwoordige software, video games en populaire internetplatforms zoals Google Maps en Twitter, waarbij ze storingen in codering en defecten in programmatie cultiveren. Ze gaan op zoek naar de nieuwe kansen en wonderlijke producten die deze systeemstoringen bieden en suggereren daarmee een nieuwe esthetiek voor het digitale tijdperk.

Hun creaties werden getoond op vele internationale tentoonstellingen en festivals: Kassel (Documenta X:1997), Rotterdam (DEAF98), Karlsruhe (ZKM/net_condition: 2000), Tokyo (2001, 2002), Madrid (Arco / In-game: 2001), Berlijn (Transmediale: 1997, 2000, 2002, 2006), New York (1997, 2003, Guggenheim / 2004, 2005, 2007), Chicago (ISEA97), Basel (Plug-In: 2002), Parijs (Centre Pompidou / 2003, 2004, 2006 ), San Francisco (SFMOMA: 2004), Amsterdam (Montevideo: 2006 / Stedelijk Museum - 'Deep Screen - Art in Digital Culture Voorstel voor Gemeentelijke Kunstaankopen 2008'). De solotentoonstellingen 'GEO GOO' werd getoond in iMAL (2008, Brussel), INSTALL.EXE/Eyebeam (New York), [plug-in] (Basel), BüroFriedrich (Berlijn) en Computing 101B/FACT (Liverpool).

Praktische Info

Vernissage
Donderdag 15 september 2016
18:30 - 22:00
Facebook event

Tentoonstelling
16 september  - 23 oktober 2016
Woensdag - Zondag, 13:00 - 18:00

Gratis toegang!

Groepsbezoeken
+32-2-410 30 93
info@imal.org

Locatie iMAL
Koolmijnenkaai 30
1080 Brussel

Media Galerij

Matthew Plummer-Fernandez & JODI

Credits

Concept & realisatie: Matthew Plummer-Fernandez en JODI met Philipp Teister
Productie: iMAL

Met dank aan i.materialise voor haar waardevolle ondersteuning.

In het kader van Saison des Cultures Numériques 2016